THE DAY I FEL IN LOVE ... AGAIN !

16 november D Day !!

7 dagen overtijd en zowel werner als ik vonden het hoog tijd dat de kleine geboren werd. Gelukkig was de dokter het er mee eens en mochten we vandaag binnen gaan voor een inleiding.

3 cm ontsluiting en lichte voorweeën (af en toe) voldeden gelukkig.

Om 7u moesten we in het ziekenhuis zijn. Nog een laatste keer mijn dikke buik filmen. Alles in de auto laden en toch wel wat zenuwachtig vertrekken richting ziekenhuis.

Om 7 u werden de eerste pilletjes opgestoken en kwart na 7 begonnen mijn eerste weeën. Deze kwamen onmiddellijk snel door en om de 2 minuten. Een uurtje later werd er een 2de pilletje gestoken en werden mijn vliezen gebroken. Want het zou heel snel vooruit gaan want de weeën volgenden elkaar heel snel op.

Inderdaad de weeën volgenden inderdaad heel snel op elkaar. Na enige tijd kwamen ze nog eens controleren of er al meer opening was. Maar jammer genoeg nog geen verdere opening.

Zo ging het de hele tijd door tot we 6 u later te horen kregen dat we toch al 3,5 cm hadden en dat ze niet begrepen waarom het zo lang duurde. En ze vroegen of ik geen epidurale zou nemen aangezien het toch nog heel lang kon duren.

Ik moest ook aan de monitor liggen omwille van 'niet zo goede harttonen' bij de baby en al liggend was het veel moeilijker om mijn weeën op te vangen.

Dus op aanraden epidurale genomen en ik moet zeggen wat een verademing! Ik voelde mijn weeën wel nog heel goed maar ik had geen pijn meer ' Zalig'

Het hartje van ons ventje ging echter van kwaad naar erger. Er werd gedacht aan een te korte navelstreng of een navelstreng rond het nekje. Baarmoederhals verdikte ook in plaats van te verkorten en nog eens 4uur later had ik nog steeds slechts 4 cm opening. Daarom beslisten ze dan toch om een keizersnede te doen voor de veiligheid van de baby.

en poets pats opeens is er 8 man met je bezig om je 'operatie' klaar te maken.

en 20 minuten later werd onze FINN geboren.

Iedere moeder zal het gevoel wel kennen maar ik kan het echt niet beschrijven wat ik voelde toen ik hem de eerste keer hoorde wenen.

Toen ze hem voor de eerste keer aan me toonden.

Het enige wat ik kon was wenen en zeggen dat het toch zo schoontje was. (want ik had me echter altijd afgevraagd of je als ouder zelf zou kunnen zien of je een mooi kindje hebt of niet )

Zowel Finn als ik hadden hoge koorts omwille van de moeilijke arbeid.

Werner ging met Finn naar de baby kamer voor wat skin to skin time en ik moest nog een uur en half op recovery blijven tot ik mijn benen weer kon bewegen. Gelukkig zakte Finn zijn koorts onmidellijk en met zijn 50,5 en 3 kilo 470 was hij een heel gezonden en super mooie baby !!

ongelofelijk hoe je op slag verlieft kan worden op zo een klein wezentje

ons wezentje

onze Finn

dikke kus x